Το 2022 δεν είμαστε όλα εδώ
Λείπουν οι 18 δολοφονημένες από την πατριαρχία
Λείπουν και αυτές που δεν ακούσαμε και δεν μάθαμε
Οι μετανάστριες και οι μετανάστες που πνίγονται στο Αιγαίο
Που πεθαίνουν στα κέντρα κράτησης και μένουν δίχως όνομα
Τα τρανς που ακόμα και μετά θάνατον κανείς δε πρόφερε σωστά το όνομά τους
Όσα πεθαίνουν από τους φύλακες του κράτους
Όσα δολοφονήθηκαν στα εργασιακά κάτεργα
Όσα πεθαίνουν σπίτι μόνα τους γιατί δε μπορούσαν να βρουν περίθαλψη
Όσα πεθαίνουν απ’ το κρύο
Τα συντρόφια που βασανίζονται μέσα στα κελιά
Ό,τι μας κάνει να φοβόμαστε το βράδυ να γυρίσουμε σπίτι
Ό,τι μας φυλακίζει, μας πονάει, μας καταστέλλει, μας κάνει να νιώθουμε μόνα
Είναι η πατριαρχία, η cis-ετεροκανονικότητα, το κράτος, ο καπιταλισμός και κάθε άλλη εξουσία πάνω στα σώματά μας
Η αρρώστια της κανονικότητας που προσπαθεί να μας πείσει να συνηθίσουμε το θάνατο
Αλλά όλα αυτά μας οδήγησαν να βρούμε το ένα το άλλο και να πάψουμε να νιώθουμε μόνα
Ενώσαμε την οργή μας και ακόμα κι αν φοβόμαστε, συνεχίζουμε να παλεύουμε
Κι αν μας δεις να κλαίμε μη το περάσεις για αδυναμία
Είναι που στα δακρυσμένα μας μάτια καθρεφτίζεται ομορφότερη η φωτιά που καίει μέσα μας
Η φωτιά που μια μέρα θα κάψει κάθε ίχνος εξουσίας
Για να αναπνέουμε δίχως φόβο
Μέχρι να μη λείπει κανένα
Ανυποχώρητος αγώνας με όλα τα μέσα
Μέχρι το γκρέμισμα κάθε εξουσίας
Περιγραφή εικόνας: Λευκό φόντο.
Ένα μαύρο τριαντάφυλλο το οποίο τυλίγεται από κόκκινα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια, στάζει αίμα από τα φύλλα του, το αίμα καταλήγει σε μια λίμνη αίματος στο κάτω μέρος της αφίσας